Dankbaar voor mijn trainer

Met sporten leer je je lichaam wel kennen. Mijn spieren hebben het zwaar gehad. Het schoot in mijn rug, althans iets wat daar op leek. Ik kon gelukkig wel alle bewegingen maken, alleen was niet elke beweging pijnloos. Van mijn rug ging het over naar mijn schouder/nek. Gelukkig zit er op de sportschool ook een fysiotherapeut waar ik snel terecht kon. Na een paar afspraken bij de fysiotherapeut gaat het een stuk beter. Een week niet sporten heeft mijn lichaam ook goed gedaan. Af en toe hebben mijn spieren rust nodig.

Eén keer in de week training nog steeds met Mark. Nou ja, hij zegt wat ik moet doen en ik doe het. Ik doe het niet altijd van harte. Soms komt hij met oefeningen waarbij ik denk: “Doe het lekker zelf” of “Hoe gek denk jij dat ik ben?”. Voordat ik het besef doe ik de oefening. Daardoor doe ik oefeningen die ik anders nooit zou doen. En sommige oefeningen blijken, hoe zwaar ze ook zijn, leuk om te doen. Zoals een oefening met touwen en zelfs een slee vooruit duwen vind ik stiekem best leuk om te doen. Al denk ik wel steeds bij die slee dat het makkelijker kan. Gewoon wielen er onder zetten en het vooruit duwen gaat veel makkelijker en sneller. Dan is het weer geen oefening. Bij die slee moet ik aan mijn fysiotherapeut denken. Want zij zei dat ze mensen die zelf trainen de slee amper gebruiken. De slee wordt vooral bij de personal trainingen gebruikt. Daar heeft ze volgens mij wel gelijk in. Als iemand die slee vooruit duwt dan staat er een trainer naast.
Ik ben Mark heel erg dankbaar voor alle trainingen. Dat laat ik niet altijd blijken. Ik weet ook dat ik zonder hem het sporten  had opgegeven. Door zijn trainingen blijft het sporten afwisselend en ik doe oefeningen die ik anders niet zou doen. Ook als ik hem iets beloof dan moet ik het ook doen. Op naar de volgende personal training!

Liefs,
Sandra