Luisteren naar je lichaam

Welkom!

Er wordt vaak gezegd dat je hoofd het eerder opgeeft dan je lichaam. Want jouw lichaam kan meer hebben dan we denken. Ik ben ertegenaan gelopen dat het niet altijd zo werkt. Mijn hoofd, mindset of je het ook wilt noemen, is soms sterker dan mijn lichaam. Dat merkte ik afgelopen weekend. 

Zaterdagochtend voelde ik met opstaan dat mijn lichaam zwaar voelde. Ook voelde ik elke spier (niet van spierpijn) en gewrichten zeuren. En toen dacht ik nog dat het over zou gaan als ik eenmaal in beweging was gekomen. Dus zoals elke zaterdagochtend op naar de sportschool! Vanaf het moment dat ik de fitnesszaal in liep begon ik een soort gevecht te krijgen met mezelf. Mijn lichaam gaf steeds aan: “Dat ga ik niet doen” en mijn hoofd gaf aan: “Ja wel, dat ga jij gewoon doen”. Een uur sporten duurt op deze manier lang!!! En dan nog maar te zwijgen over alle gedachtes die als een malle door mijn hoofd heen schoten.

Ik was tijdens dit uur vooral bezig om mezelf over te halen om door te gaan. Steeds als ik spieren of iets voelde werd er een stemmetje geactiveerd. Dat begon eerst nog lief als in: “Kom op je kan het”. Dat veranderde al best snel naar: “Niet zeuren, doorgaan. Er is niets aan de hand!”. Ik heb een uur sporten vol gemaakt. Dit uur was uiteindelijk geestelijk zwaarder dan lichamelijk. Tot ik thuis kwam.

Op 2e Paasdag voelde mijn lichaam nog zwaarder en vermoeider dan zaterdag. Ik had mijn wekker gezet. Met de bedoeling om een uur buiten te gaan fietsen. De straat uit haalde ik niet. Toen besloten om toch maar naar de sportschool te gaan. Fietsen was één ding een uur lang doen en op de sportschool kan ik verschillende oefeningen doen. Ik had bedacht dat het daardoor wel zou gaan. Dat was gelijk de grootste leugen die ik mezelf voor hield. 

Op de sportschool aangekomen begon ik mij steeds meer af te vragen wat ik daar deed. Ik heb van nature al kleine ogen, maar die waren maandag mega klein. Ik dacht op dat moment: “Niet zeuren, gewoon gaan”. Nou, dat was niet heel succesvol. In de zin van sporten. Het was meer iets dat op bewegen leek. Dat is ook zeker niet slecht. Het is altijd beter om iets te doen dan niets te doen. Alleen werd dat in mijn hoofd op dat moment een dingetje. Ik kom om te sporten en niet om een beetje te bewegen. Heel mijn lichaam gaf aan dat het bewegen eigenlijk al te veel was. Ik weet niet hoe ik het voor elkaar heb gekregen. Ik weet alleen dat ik het 45 minuten heb volgehouden. Dat voelt als een wonder.

In de kleedkamer kwam ik in gesprek met iemand. Het ging over dat je moet luisteren naar je lichaam. Dat heb ik heel goed gedaan. Ik heb geluisterd. Het was luid en duidelijk dat mijn lichaam rust wilde en ik heb het zo naast mij neergelegd. Met als gevolg dat mijn lichaam en uiteindelijk ook mijn hoofd hondsmoe waren. 

Ik had verwacht dat mijn lichaam dinsdag zou aangeven dat het niet zou gaan. Dan zou ik een extra avondje rust nemen. Het duurt even, maar uiteindelijk luister ik wel naar mijn lichaam. Op de één of andere manier had ik dinsdag energie en nergens last van. Ik ben gaan sporten en alles verliep heel soepeltjes. Ook een woord dat ik mijn hoofd niet meer uit krijg!
Woensdag en donderdag even geen sport en dus twee avondjes rust. Vrijdag is het dan al weer tijd voor een Personal Training. Met twee avondjes rust kan ik die Personal Training vast weer aan.

Liefs,
Sandra